UNAI ELORRIAGArekin solasean

 

-  Ze zoro klase bizi zen 1927an? galdetzen dio Mateok bere buruari… ze zoro klase bizi gara 2012an? galdetzen diogu Unairi…

Nahiz eta eguneroko bizitzan Merkel baino zuhurrago eta zentzudunagoa izan, idaztera esertzen garenean zoramen-erreserbak zabaldu behar ditugu. Nik zortea eduki dut, aitite-amama, izeko-osaba eta herriko jendearengan topatu dut zoro puntu hori.

-         Umea beti ume?

Bada munduan ume izateari nahi baino lehenago uzten dionik. Guk, ordea, munduko

parte honetan, zortea izan dugu horretan ere: ume eta hilezkor izan gara ume ginen

sasoian.

-         Zenbat libelula harrapatu ditu Unaik?

Nahi baino gutxiago. Bi-hiru beharbada. Baina horretan ari naiz oraindik ere, egunero

irakurtzen dut, galdetzen diet nik baino gehiago dakitenei, munduari begiratzen diot

etengabe… Hil orduko, bost libelula izatera heldu nahiko nuke.

 

     -         Izenik gabeko kortxoetan zer idatziko zenuke?

      XII. mendeko kantu apokrifo bat.

     -         Errugbi baloi bat marraztu daiteke golf pilota batean?

Hori da dirua, boterea eta indarra daukatenei egin dakiekeen burlarik handiena, golfa (eta golfoak) dauden lekuan errugbia (edo esku pilota) jarri. Baina kontuz, ez da hain erraza: batzuetan herrikoa dena, errugbia esaterako, kontrako aldearena bihur liteke, Hego Afrikan esaterako.

     -         Zenbat irribarre daude marraztuta Vredaman-en orrialdeetan?

 Ahalegina egin dut irribarreak han eta hemen marrazteko, baina sarritan ez da asmatzen: gela bateko iluntasun eta bakardadean egiten den ustezko irribarre hori, mespretxu keinu izan daiteke irakurlearen ahoan. Edo aldrebes. Ogibide arraroa daukagu, ahobide arraroagoa.

-         Vredaman; zergatik? Bi hitzetan azaltzerik bai? Bi hitz.

Aita-semeak.

Mila esker!

Zuei